من متولد روستایم با مرکز شهر 35 کیلومتر فاصله دارد . منطقه خوش اب و هوا ومعتدل و کوهستانیست

بماند کدام منطقه کدام استان کدام شهر؟ وقتش میگم فعلا هرکس حدس زد جایزه دارد.

قصه من واقعیتی است که معمولا در زمان گذشته کم وبیش همه روستاییان و بچه های روستا سختی های آن را چشیده و کم وکسری ها فقر و نداری را شنیده وبزرگترها دیده وبرایشان ملموستر است

کمبود ونارساییها؛ نبود امکانات , جاده روستایی مالرو؛ نبود پل روی رودخانه های سیل آسا؛ گذر از رودخانه ها با ترس و لرز از روی تنه درخت, اویزان شدن از دم اسب, پیاده روی یک رو 35 کیلومتر تا رسیدن شهر همه از نشانه های دوران گذشته حدود 40 سال پیش است . قبلش را که خدا می داند.

قصه ای که تعریف می شود  مربوط به آشنایی هست شرح زندگی اش را برایم نوشته تا من هم برایتان نقل کنم

لذت ببرید درس بگیرید جوانان قدر امروز رفا و امکانات موجود را بدانند . از این همه نعمات فراوان و امکانات در اختیار دارند برای رشد و تعالی و ارتقا علم و هنرودانش نهایت استفاده و تلاش را بکنند.

زندگی و دنیا فراز و نشیب دارد هر پیشرفتی نیازمند تحمل سختی هاست . هرزمان و مکان هم مشکلات مربوط به خوش را دارد. امروزه امکانات به وفور بروزش و مدرنیزه شده در اختیار اکثریت قرار دارد . از تلویزیون ؛ ماهوار؛ گرفته تا موبایل و انترنت و غیره.

ولی ۀن زمان که زیاد هم زمان دوری نیست داشتن ضبظ صوت و رادیو یک کلاس بالا بود از جمله لوازم تجملی که در هر خانه ای یافت نمی شد . حا بگذریم که در برخی شهرها استانهای بزرگ اینها زودتر وارد خانه هاشد من از شهر و روستای خود می گویم . از قول کسی که در کنار من بوده وهست خود زمان را درک کرده است

من بعد زبان حال صاحب قصه زندگی من را با نام مرحمت خواهید شناخت شرح حال زندگی مرحمت از سال 42 که متولد شده تا حال که به تدریج در ایام مختلف وقت شد خواهم نگاشت البته با اجازه مرحمت .

مرحمت قصه من متولد 42 است در روستای به نام .....در 35 کیلومتری شهرستان......

ادامه دار.